Tag: Industrieel erfgoed

Verrassingen langs het Rhein Herne Kanaal in Oberhausen

In het Ruhrgebied liggen kleine verrukkingen voor het oprapen. Een paar dagen geleden maakte in een korte wandeling langs het Rhein Herne kanaal in Oberhausen.

Neem nou bijvoorbeeld de locatie van l’italiano im Boothaus. Het restaurant in het voormalige boothuis van de Rudelnverrein Oberhausen ligt ingeklemd tussen het kanaal en de snelweg. Zowel een paar honderd meter naar links als naar rechts gaat een spoorbrug over het kanaal. Als je naar het boothuis kijkt, lijkt het wel alsof de gele snelwegborden op het dak zijn gemonteerd. Fascinerend hoe dit door infrastructuur geteisterde gebied nieuw ondernemerschap aan zich weet te binden. En dat terras aan het water, Oberhausen aan zee.

IMG_6398

Het zijn de kleine details. Elke kruising van weg en water levert een ander perspectief op. Op dit kleine stukje passeer je om de paar honderd meter een onderdoorgang. Door de spleet van de snelweg valt het licht prachtig op het water. Dat valt niet te beschrijven, dat moet je gewoonweg ervaren.

IMG_5465

 

Iets verderop is een loopbrug over het kanaal gemaakt. De brug lijkt op een overspannen spiraalveertje uit een balpen, uitgerekt en alle kanten opspringend.  De railing is inmiddels hoopvol behangen met honderden, zo niet duizend hangslotjes. Het gaat goed met de liefde in Oberhausen.

IMG_6411

 

Urbanscreen in de Gasometer Oberhausen

We hebben de Gasometer Oberhausen bijna voor ons zelf. Het is nog vroeg in de ochtend en binnen is het ontzettend koud. Buiten waait het flink en in deze uit de kluiten gewassen opslagtank is het maar een paar graden. De suppoosten lopen snelle rondjes, stilstaan is geen optie in deze kou. Ik trek mijn handschoenen aan en trek de das nog iets hoger om mijn nek. We zijn hier voor de expositie ‘Der schöne Schein’ met als hoogtepunt de lichtinstallatie van de kunstenaarsgroep URBANSCREEN. Ik heb de expositie al een keer gezien en de Gasometer al veel vaker, maar vind het geen enkel probleem om hier opnieuw te zijn. 

In een radius van 320 graden wordt op de meer dan 100 meter hoge binnenwand van de Gasometer een fascinerend zwart-wit lichtspel opgevoerd. Symmetrische patronen buitelen, vallen, klimmen en golven over de muren. Het ene moment lijkt het op een gigantisch breipatroon waar de gerstekorrels vanaf vallen, het andere moment megalomane kantoorgevels met puntig uitstekende erkers om over te gaan in een landschap vol lieftallige belletjes waardoor je ineens in een mega groot glas gevuld met prik ligt. Ja je ligt. Op de vloer liggen een twintigtal tweepersoons ligkussens en als het niet druk is, doe je er goed aan zo’n kussen te bemachtigen. Het scheelt heel wat in de kou en al liggend is de ervaring veel grootser.

Voor wie de Gasometer niet kent: ooit werd hier gas gewonnen uit steenkool en onder hoge druk opgeslagen en alhoewel het gas er al jaren weg is, hangt de geur er nog steeds. Vlak naast de ingang hangt een foto van pakweg 12 bij 2 meter. Het is het panorama van Oberhausen toen het hier nog een grote kolenpot was. Een indrukwekkende prent die gegarandeerd op je netvlies blijft hangen en als je daarna hoog op het dak van de Gasometer staat – een glazen lift brengt je moeiteloos naar boven – schuiven heden en verleden zo in elkaar over. Een aantal woonblokken en fabrieken zijn nog herkenbaar en je kan tegelijkertijd je beeld van de huidige situatie bijstellen: het Ruhrgebied is ook heel groen.